|
|
 |
|
H i s t o r i a
Działalność Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na terenie miasta i powiatu ostrowskiego ma swoje początki w okresie zaboru. Natomiast pierwszą datą powołania zarządu jest 18 luty 1921 roku, gdzie widnieje następujący zapis: Wysłano do Zarządu Policji do rejestracji Towarzystw powiadomienie o istnieniu Towarzystwa Czerwonego Krzyża od 21 lutego 1918 roku oraz imienne zestawienie członków zarządu W początkowym okresie działalności Towarzystwo to zajmowało się przede wszystkim:
- organizacją wakacji letnich dla dzieci ze Śląska,
- prowadzeniem przytuliska dla starców,
- opieką nad inwalidami i ich rodzinami po poległych,
- prowadzeniem sierocińca, szpitala wojskowego oraz od 1927 roku poradni dla matek i niemowląt.
Od 1927 roku rozporządzeniem Prezydenta RP nazwę PTCK zmieniono na Polski Czerwony Krzyż. W okresie Międzywojennym PCK spełniał statutowe działania dotyczące udzielania pomocy inwalidom wojennym, pomocy sanitarnej i żywnościowej w wypadkach klęsk żywiołowych i katastrof. Podczas okupacji hitlerows kiej władze niemieckie wprowadziły ograniczenia działalności tej instytucji. Dzięki ogromnej ofiarności całego społeczeństwa udało się zorganizować 180 szpitali, w których opiekę nad rannymi i chorymi objął personel PCK, zasilany zgłaszającymi się do pracy ochotnikami. W 1939 roku PCK liczył ok. 850 tysięcy członków, w tym ok. 50% stanowiła młodzież. Na terenie miasta i powiatu ostrowskiego było olbrzymie zaangażowanie działaczy mimo istniejących ograniczeń oraz represji ze strony okupanta. Polski Czerwony Krzyż posiadał szpitale, ambulatoria, stacje krwiodawstwa, prowadził również szkolenie korpusu Sióstr PCK oraz szkoły pielęgniarskie. Jednak pod rządami PRL został pozbawiony prawa do prowadzenia placówek leczniczych i opiekuńczych. Po wojnie zabrano PCK związkom wyznaniowym szpitale, szkoły pielęgniarskie, sanatoria, domy opieki i placówki służby krwi. Jak dotąd PCK nie uzyskał rekompensaty za utracone mienie i nieruchomości.
Ogłoszenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku zaskoczyło Polski Czerwony Krzyż. Nowa sytuacja przyniosła stowarzyszeniu nowe, nieprzewidziane zadania. Nietypowym problemem była pomoc dla osób internowanych. Postanowienia Konwencji Genewskiej nie miały zastosowania do zaistniałej w Polsce sytuacji, jednak PCK uznał, że trzeba otoczyć opieką zarówno osoby internowane, jak i ich rodziny. Dzięki wizytom przedstawicieli PCK w ośrodkach internowania ułatwiono korespondencję z rodzinami, dostarczanie środków czystości, odzieży itp. W stanie wojennym otwarto również dom dla najbiedniejszych oraz starszych ludzi. Środki finansowe pochodziły z PCK natomiast artykuły żywnościowe pochodziły z darów z zagranicy. W 1991 roku na bazie ośrodka rozpoczął działalność Dom Dziennego Pobytu. Przebywali w nim, w dni powszednie, ludzie samotni, starsi o najniższych dochodach, niezaradni życiowo. Otrzymywali oni trzy posiłki dziennie, mieli zapewnioną całodzienną opiekę. Niestety Dom Dziennego Pobytu zakończył swoją działalność w czerwcu 1995 roku z powodu niepodpisania dalszej umowy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Ostrowie Wlkp.
|
|
 |
|
|
|
|
